Sot, në 31-vjetorin e themelimit të Universitetit të Tetovës, emri i Drita Sahitit nuk qëndron vetëm në pllaka përkujtimore apo në monografi akademike por në zemrat dhe kujtesën e një kombi.
Emri i nënës Dritë është i pranishëm në vetë qenien morale të këtij institucioni, në frymën që e mbajti gjallë në kohët më të vështira, kur dija shqipe rrezikohej të mbetej një ëndërr e ndaluar. Emri i saj është i gdhendur në themele, aty ku ndërtohet besimi dhe ku lind qëndrueshmëria e një ideali.
Drita Sahiti është “Marigona e Universitetit të Tetovës” jo si metaforë poetike, por si një e vërtetë historike dhe shpirtërore. Ashtu si Marigona që qëndisi flamurin në errësirën e robërisë, ajo e mbajti të ndezur dritën e dijes në një kohë kur arsimi shqip kërkonte mbështetje, guxim dhe sakrificë. Kur shpresa ishte e brishtë dhe e ardhmja e pasigurt, ajo zgjodhi të mos presë kohë më të mira, por t’i krijojë ato. Në aktin e saj të heshtur, ajo nuk dhuroi vetëm stolitë e arit, por besimin se arsimi është rruga e vetme drejt lirisë.
Nuk dha vetëm pasuri materiale, por një mesazh të fuqishëm moral se idealet kombëtare mbijetojnë vetëm kur ushqehen me sakrifica personale. Me atë veprim, Drita Sahiti u shndërrua nga një grua e thjeshtë në një simbol të përhershëm të përgjegjësisë qytetare dhe të ndërgjegjes kombëtare. Ajo mishëroi figurën e nënës shqiptare që nuk flet shumë, por vepron shumë; që nuk kërkon lavdi, por lë gjurmë; që nuk e mat vlerën e arit me peshë, por me dobinë që ai sjell për brezat që vijnë.
Përmes asaj sakrifice, ajo e vendosi veten në themelet e Universitetit të Tetovës, aty ku historia shkruhet pa zë, por me domethënie të përjetshme. Sot, kur Universiteti i Tetovës ecën me dinjitet në rrugën e dijes, emri i Drita Sahitit mbetet një kujtesë morale për çdo brez se institucionet e mëdha ndërtohen nga zemra të mëdha dhe se drita e vërtetë nuk vjen nga stolitë që mbajmë, por nga idealet që zgjedhim të mbrojmë.
Qoftë i përjetshëm kujtimi për Marigonën e dijes. Vepra e saj nuk u shua me kohën, sepse ajo nuk ishte thjesht një dhurim por ishte një betim ndaj dijes, ndaj kombit dhe ndaj së ardhmes.